Zoon van Parnassiadode wil de waarheid: wat overkwam Tineke?
Tineke Verhagen was een van de slachtoffers van de mysterieuze Parnassiamoordenaar. Meer dan tien jaar later probeert haar zoon Peter steun te verzamelen om de waarheid alsnog te achterhalen. Het medisch beroepsgeheim zit onderzoek in de weg.
Door Carla van der Wal
Het gaat stap voor stap, net zoals Peter Verhagen zijn leven weer op orde kreeg. Een plaats tegelijk, handtekening voor handtekening, probeert hij steun te krijgen voor zijn petitie, om te zorgen dat de zaak van zijn moeder opnieuw kan worden onderzocht. Zo hoopt hij de wereld een klein beetje beter te maken. Want sinds de dood van zijn moeder beziet Peter het leven niet langer zoals vroeger. De wereld is een slechte plek. Of toch niet?
Hoop op vinden Het is eind 2007 als Tineke Verhagen met haar aan schizofrenie lijdende zoon, Peters broer, naar ggz-instelling Parnassia gaat. Daar, op die dag, verdwijnt ze, de lieve, zorgzame, pientere moeder. Meteen beginnen haar zoon Peter en schoondochter Jilly aan een zoektocht. Alles om haar te vinden. Jilly: ,,We zijn toen gaan kijken op allerlei plekken waarvan we dachten dat zij er zou kunnen zijn.’’ Eigenlijk doen ze maar wat, hopend op resultaat. Peter: ,,Helemaal in het begin dacht ik nog dat het goed zou komen, dat mijn moeder weer gevonden zou worden.’’ Tineke was weliswaar geestelijk in de war, na het overleden van haar man een jaar eerder, maar lichamelijk nog gezond.
Toch heeft Jilly meteen het gevoel dat er iets écht goed mis is. Ze heeft gelijk, blijkt na enkele slopende dagen zoeken. Zij en haar man hebben net tv opnames achter de rug om aandacht te vragen voor de vermissingszaak, als agenten aankomen bij hun huis. Ze hebben naast het allerslechtste nieuws ook de spullen van Tineke bij zich.
© Koen Verheijden Slootje Portret van de bij Parnassia vermoorde Tineke Verhagen Portret van de bij Parnassia vermoorde Tineke Verhagen © prive Het was een ongeluk, wordt het stel gezegd. Maar als Peter bij het water gaat kijken waarin zijn moeder zou zijn verdronken, ziet hij een slootje van nog geen 30 centimeter diep. En zijn moeder hield van zwemmen, kon dat goed. Hoe kan zo’n ongeluk zich voltrekken?
Hij weet zeker dat zijn moeder geen gewoon ongeluk heeft gehad als er meer doden vallen op of bij het terrein van zorginstelling Parnassia, waar ook Tineke is gevonden. Van de acht doden verdrinkt een groot aantal, net als Tineke, op een vreemde manier. Er komt een verdachte in beeld. Het is een patiënt van Parnassia, die gewelddadig en onvoorspelbaar is. De zaken komen uiteindelijk bekend te staan als de Parnassiamoorden. De moeder van Peter wordt opgegraven om alsnog sectie te verrichten.
Maar nooit kan de politie onderzoek doen zoals zij dat zou willen. De directie van Parnassia weigert elke medewerking, vanwege het beroepsgeheim. Er wordt een rechtszaak aangespannen. Het medisch dossier van de verdachte blijft ongeopend.
Sleutel Wat staat daarin? Is het de sleutel om de zaak op te lossen? Die vraag beheerst Peter de jaren erna, drijft hem tot op het randje van de waanzin. Net als die andere vragen. Wat weet bijvoorbeeld zijn broer, die zegt dat hij zich niets meer kan herinneren over de dag waarop zijn moeder verdween? Maar waarom viel hij Peter dan aan, toen ze na de dood van hun moeder samen over het terrein van Parnassia reden?
Peter krijgt PTSS, posttraumatisch stressstoornis, en kan nergens meer rust vinden. Eigenlijk heeft hij hulp nodig. Maar waar vindt je die, als een mogelijke moord bij een hulpinstelling aan de basis van je probleem staat? ,,Op de dag van de verdwijning raakten we ons onbezorgde leven kwijt’’, vat Jilly samen.
In hun woonplaats Zoetermeer voelt het alsof ze op straat anders worden aangekeken. Medewerkers van Parnassia lijken Verhagen vijandig gezind. Hij wil weg, zij ook. Dus gaan ze, samen met de kinderen. Eerst verwisselen ze Zoetermeer voor Vlaardingen, later voor een plaats in Duitsland. ,,Het was vluchtgedrag. Maar de rust hebben we hier gevonden.’’
Verdwijning
© prive Nieuwe moed verzamelen ze er ook. Als de verdwijning van Anne Faber doordringt tot de benedenwoning van Verhagen, wordt ook de dood van moeder Tineke weer opgerakeld, maar nu zonder alles overhoop te halen. Privacy stond het politieonderzoek naar de Parnassiadoden in de weg, privacy leidde er ook toe dat Michael P. niet de juiste behandeling kreeg, nadat hij was veroordeeld voor verkrachting van twee meisjes. P. leek een modelgevangene – tot hij Anne ombracht.
Peter voelt dat hij in actie moet komen. Zo begint het idee voor een petitie, die inmiddels honderden malen is getekend. Eigenhandig verzamelt hij er handtekeningen voor, door op pleinen en straten in Nederland te gaan staan. Ouderwets. Louterend ook, zegt Peter. ,,Ik vertrek met lood in mijn schoenen, maar als ik thuiskom, ben ik opgelucht. Nu praat ik met mensen over wat er is gebeurd. Ik leg uit waarom ik op straat sta. Ik merk dat er heel veel begrip is – eindelijk. Anderen vertellen me hun verhalen.’’
Zo leert Peter nu: niet iedereen is slecht. Soms heeft hij het gevoel dat zijn moeder ‘daarboven’ staat te juichen, om wat haar zoon nu doet. ,,Ze geniet van hoe het gaat. We hebben eindelijk de kracht om door te gaan.’’
In een reactie laat Parnassia weten geen mening te hebben over de petitie van Peter. Het is een zaak die bij de wetgever ligt, zegt een woordvoerder. ,,Wij hebben ons aan de regels te houden.’’ En dus ook aan het medisch beroepsgeheim.
https://www.ad.nl/binnenland/zoon-van-parnassiadode-wil-de-waarheid-wat-overkwam-tineke~a2dd3789/
Den Haag Vandaag, onderdeel van het televisieprogramma NOVA op Nederland 2, bracht gisteren ook een reportage over petities (vanaf de 28e tot de 34e minuut). Eerder had NRC Handelsblad al een artikel over het fenomeen. In het AD kondigde de gemeente Woerden dat ze met epetities wil beginnen, in navolging van Almere en Groningen.
In de NOVA-reportage worden de petities die dinsdag 30 oktober aan de Tweede Kamer werden aangeboden besproken. Ex-kamerlid Niesco Dubbelboer, één van de bedenkers van het burgerinitiatief, vertelt dat hij graag zou zien dat er meer en beter gebruik zou willen zien van het petitierecht. Net zoals met zijn burgerinitiatief ziet hij als oplossing dat Kamerleden verplicht moeten worden wat te doen met de petities.
Kamerleden zeggen in het item dat ze het petitierecht hoog houden, maar dat de petitie als instrument ze zelden tot actie aanzet. Ook ondergaan ze de rituele ontvangst van petities op dinsdagmiddag lijdzaam, soms levert het wat op, meestal niet.
De stichting Petities.nl was dinsdagochtend uitgenodigd om ook wat bij te dragen, alleen was Den Haag te ver weg en het moest heel snel. Het statement zou dan zijn:
dat petities beter van kwaliteit worden als de ontvanger ze serieuzer neemt. Lobbyen door professionele lobbyisten domineert nu, helaas hebben gewone burgers daar geen tijd en geld voor. Ze hebben hun eigen leven, een handtekening zetten kan nog net.
Daarnaast zien Kamerleden burgers liever als actieve leden van hun partij dan dat ze zich buiten hun eigen partij om melden, dat is niet in hun belang. Het is jammer, want het aloude petitierecht is een ideaal instrument om de kloof tussen burger en politiek te verkleinen. Helaas zitten die politieke partijen, een uitvinding uit de 20e eeuw, vooralsnog in de weg.
Voordat er politieke partijen waren was de petitie dan ook veel populairder en je ziet nu ook in sommige landen waar weinig partijen zijn, zoals in het Verenigd Koninkrijk, dat de petitie daar populairder is.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
De gemeente Almere riep recent op petities te starten en zo geschiedde.
De Stichting Groenbehoud Almere heeft een petitie gestart tegen het bebouwen van een stuk groen met de naam 'Meridiaan' in Almere.
Dit heeft ook weer aandacht getrokken in de lokale pers, zoals bij Almeernieuws.nl en Omroep Flevoland
In de eerste week trok de petitie al meer dan honderd ondertekenaars en daarmee kwam ook het totaal aantal ondertekeningen op petities.nl sinds de oprichting twee jaar geleden over de 20000 grens.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
Deze week is er een alternatief voor petities.nl bijgekomen op het web. Het is nu via 4jaar.nl mogelijk om e-mail te sturen naar volks- vertegenwoordigers met als meerwaarde dat de site bijhoudt hoeveel mails er over een bepaald onderwerp zijn gestuurd.
Die mails moeten dan wel via die site worden verstuurd. Dat heet dan 'een campagne'.
De ontvanger wordt geacht zelf te tellen hoeveel e-mails op die manier binnenkomen. De verwachting is dat de volksvertegenwoordiger die 'duizenden e-mails' op deze manier ontvangt daar op zal reageren. Als ze dat niet doen, zo is de belofte, dan zal 4jaar.nl ze daarop aanspreken.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
Vandaag in NRC Handelsblad een artikel over hoe petities ontvangen worden door Tweede Kamerleden. Niet goed.
Geciteerd worden Jerome Scheltens van het Instituut voor Publiek en Politiek, Reinder Rustema, webmaster van petities.nl, het Parlementsonderzoek 2007 "Kamerleden hebben geen hoge pet op van burgers", Johan Remkes voorzitter van de Commissie voor Verzoekschriften en Burgerinitiatieven en Niesco Dubbelboer (initiator van het burgerinitiatief).
Men is het erover eens dat Kamerleden geen behoefte hebben aan de input van burgers.
Het onzalige alternatief om die onwillige Kamerleden via het 'burgerinitiatief' te verplichten iets te bespreken wordt relatief positief besproken, terwijl dat fundamenteel de houding van de parlementariërs niet verandert. Die blijven nu nog vooral gericht op partij en massamedia, niet op input van burgers. Er zijn twee petities op deze website die hierover gaan, 'volksvertegenwoordigers' en 'ministers'.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
Petities worden 'hot' in gemeenteland lijkt het. De gemeente Almere is de eerste gemeente om naar petities.nl te linken. De Gemeente Almere heeft een reputatie hoog te houden op dit vlak, want in Almere is er onder burgemeester Jorritsma gekozen voor een andere vorm voor raadsvergaderingen onder de naam politieke markt en is er een permanent raadspanel van 1500 burgers als klankbord voor de raad.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
Vanaf nu verwijzen de domeinen epetitie.nl, e-petitie.nl, epetitie.nl en e-petities.nl naar deze website, petities.nl.
Het verschil tussen een electronische en een papieren petitie is formeel niet erg groot, aangezien de eisen voor een petitie niet zo streng zijn als voor een burgerinitiatief.
Een petitie moet op een geloofwaardige manier aangeven dat er steun is voor de eis van aanwijsbare burgers. Een steekproef van de ondertekenaars moet dan geen fictieve burgers opleveren.
Een epetitie heeft wel als voordeel ten opzichte van een 'papieren petitie' dat het makkelijker is om veel mensen te bereiken. Anderzijds vinden veel mensen het toch handiger om een handtekening te zetten bij iemand die met een papier op een klembord door de straten loopt.
De beide zijn goed te combineren. Het overlappende aantal handtekeningen is naar verwachting heel klein, maar hier is nog geen onderzoek naar gedaan door, of bekend bij, petities.nl.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
In Frankrijk heeft Sarkozy een wet voorgesteld die een DNA-test verplicht voor gezinsvereniging in de familie van immigranten. Het weekblad Charlie Hebdo, het dagblad Libération en de anti-discriminatie activisten SOS Racisme zijn een petitie gestart hiertegen.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)
Petities zijn 'hot' bij beleidsmakend Nederland. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken organiseert de eParticipatietop en op de eParticipatie website van het ministerie staat:
"eParticipatie is het toepassen van ICT-middelen om burgers te betrekken bij het vinden van oplossingen van maatschappelijke vraagstukken.
Voorbeelden hiervan zijn: het indienen van petities en burgerinitiatieven via internet mogelijk maken."
De bijeenkomst is op 15 november van 10:00 tot 16:00 in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Inschrijven via de website van het ministerie.
webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema)