Zoon van Parnassiadode wil de waarheid: wat overkwam Tineke?
Tineke Verhagen was een van de slachtoffers van de mysterieuze Parnassiamoordenaar. Meer dan tien jaar later probeert haar zoon Peter steun te verzamelen om de waarheid alsnog te achterhalen. Het medisch beroepsgeheim zit onderzoek in de weg.
Door Carla van der Wal
Het gaat stap voor stap, net zoals Peter Verhagen zijn leven weer op orde kreeg. Een plaats tegelijk, handtekening voor handtekening, probeert hij steun te krijgen voor zijn petitie, om te zorgen dat de zaak van zijn moeder opnieuw kan worden onderzocht. Zo hoopt hij de wereld een klein beetje beter te maken. Want sinds de dood van zijn moeder beziet Peter het leven niet langer zoals vroeger. De wereld is een slechte plek. Of toch niet?
Hoop op vinden Het is eind 2007 als Tineke Verhagen met haar aan schizofrenie lijdende zoon, Peters broer, naar ggz-instelling Parnassia gaat. Daar, op die dag, verdwijnt ze, de lieve, zorgzame, pientere moeder. Meteen beginnen haar zoon Peter en schoondochter Jilly aan een zoektocht. Alles om haar te vinden. Jilly: ,,We zijn toen gaan kijken op allerlei plekken waarvan we dachten dat zij er zou kunnen zijn.’’ Eigenlijk doen ze maar wat, hopend op resultaat. Peter: ,,Helemaal in het begin dacht ik nog dat het goed zou komen, dat mijn moeder weer gevonden zou worden.’’ Tineke was weliswaar geestelijk in de war, na het overleden van haar man een jaar eerder, maar lichamelijk nog gezond.
Toch heeft Jilly meteen het gevoel dat er iets écht goed mis is. Ze heeft gelijk, blijkt na enkele slopende dagen zoeken. Zij en haar man hebben net tv opnames achter de rug om aandacht te vragen voor de vermissingszaak, als agenten aankomen bij hun huis. Ze hebben naast het allerslechtste nieuws ook de spullen van Tineke bij zich.
© Koen Verheijden Slootje Portret van de bij Parnassia vermoorde Tineke Verhagen Portret van de bij Parnassia vermoorde Tineke Verhagen © prive Het was een ongeluk, wordt het stel gezegd. Maar als Peter bij het water gaat kijken waarin zijn moeder zou zijn verdronken, ziet hij een slootje van nog geen 30 centimeter diep. En zijn moeder hield van zwemmen, kon dat goed. Hoe kan zo’n ongeluk zich voltrekken?
Hij weet zeker dat zijn moeder geen gewoon ongeluk heeft gehad als er meer doden vallen op of bij het terrein van zorginstelling Parnassia, waar ook Tineke is gevonden. Van de acht doden verdrinkt een groot aantal, net als Tineke, op een vreemde manier. Er komt een verdachte in beeld. Het is een patiënt van Parnassia, die gewelddadig en onvoorspelbaar is. De zaken komen uiteindelijk bekend te staan als de Parnassiamoorden. De moeder van Peter wordt opgegraven om alsnog sectie te verrichten.
Maar nooit kan de politie onderzoek doen zoals zij dat zou willen. De directie van Parnassia weigert elke medewerking, vanwege het beroepsgeheim. Er wordt een rechtszaak aangespannen. Het medisch dossier van de verdachte blijft ongeopend.
Sleutel Wat staat daarin? Is het de sleutel om de zaak op te lossen? Die vraag beheerst Peter de jaren erna, drijft hem tot op het randje van de waanzin. Net als die andere vragen. Wat weet bijvoorbeeld zijn broer, die zegt dat hij zich niets meer kan herinneren over de dag waarop zijn moeder verdween? Maar waarom viel hij Peter dan aan, toen ze na de dood van hun moeder samen over het terrein van Parnassia reden?
Peter krijgt PTSS, posttraumatisch stressstoornis, en kan nergens meer rust vinden. Eigenlijk heeft hij hulp nodig. Maar waar vindt je die, als een mogelijke moord bij een hulpinstelling aan de basis van je probleem staat? ,,Op de dag van de verdwijning raakten we ons onbezorgde leven kwijt’’, vat Jilly samen.
In hun woonplaats Zoetermeer voelt het alsof ze op straat anders worden aangekeken. Medewerkers van Parnassia lijken Verhagen vijandig gezind. Hij wil weg, zij ook. Dus gaan ze, samen met de kinderen. Eerst verwisselen ze Zoetermeer voor Vlaardingen, later voor een plaats in Duitsland. ,,Het was vluchtgedrag. Maar de rust hebben we hier gevonden.’’
Verdwijning
© prive Nieuwe moed verzamelen ze er ook. Als de verdwijning van Anne Faber doordringt tot de benedenwoning van Verhagen, wordt ook de dood van moeder Tineke weer opgerakeld, maar nu zonder alles overhoop te halen. Privacy stond het politieonderzoek naar de Parnassiadoden in de weg, privacy leidde er ook toe dat Michael P. niet de juiste behandeling kreeg, nadat hij was veroordeeld voor verkrachting van twee meisjes. P. leek een modelgevangene – tot hij Anne ombracht.
Peter voelt dat hij in actie moet komen. Zo begint het idee voor een petitie, die inmiddels honderden malen is getekend. Eigenhandig verzamelt hij er handtekeningen voor, door op pleinen en straten in Nederland te gaan staan. Ouderwets. Louterend ook, zegt Peter. ,,Ik vertrek met lood in mijn schoenen, maar als ik thuiskom, ben ik opgelucht. Nu praat ik met mensen over wat er is gebeurd. Ik leg uit waarom ik op straat sta. Ik merk dat er heel veel begrip is – eindelijk. Anderen vertellen me hun verhalen.’’
Zo leert Peter nu: niet iedereen is slecht. Soms heeft hij het gevoel dat zijn moeder ‘daarboven’ staat te juichen, om wat haar zoon nu doet. ,,Ze geniet van hoe het gaat. We hebben eindelijk de kracht om door te gaan.’’
In een reactie laat Parnassia weten geen mening te hebben over de petitie van Peter. Het is een zaak die bij de wetgever ligt, zegt een woordvoerder. ,,Wij hebben ons aan de regels te houden.’’ En dus ook aan het medisch beroepsgeheim.
https://www.ad.nl/binnenland/zoon-van-parnassiadode-wil-de-waarheid-wat-overkwam-tineke~a2dd3789/
Op deze pagina actienieuws: https://www.facebook.com/Renkumonzebieb-372617370268541/
.
Op dinsdag 4 juni overhandigden type 1 diabetespatiënten Loes Heijmans-Beek en Orietta Koster de petitie voor sensorvergoeding aan leden van de Tweede Kamer. Ze werden hierbij vergezeld door dr.
Henk-Jan Aanstoot (arts en directeur van Diabeter) en een delegatie van JDRF. De petitie is in twee maanden 50.000 keer ondertekend (in samenwerking met de petitie 'Prik je niet ziek, scan je beter met de sensor meter'.
Bij de petitie werd een boek aangeboden dat gevuld is met statements van artsen en diabetesverpleegkundigen, die betogen dat hun patiënten een glucosesensor nodig hebben, verhalen van patiënten die zelf niet zonder een glucosesensor kunnen, en wetenschappelijk bewijs voor het nut, de veiligheid en de betrouwbaarheid van het hulpmiddel. Ook bevat dit document een financiële onderbouwing waaruit blijkt dat vergoeding van de glucosesensor, in tegenstelling tot wat lang gedacht werd, het Nederlandse zorgstelsel veel geld zal besparen.
De petitie werd door de aanwezige Tweede-Kamerleden met enthousiasme ontvangen. Joba van den Berg (CDA) was erg onder de indruk van de petitie, waarin zowel het menselijke als het financiële aspect van sensorvergoeding wordt beargumenteerd. Henk van Gerven (SP), Femke Merel van Kooten-Arissen (PvdD), John Kerstens (PvdA) en Simon Geleijnse (50PLUS) gaven aan dat met deze argumenten de glucosesensor zeker vergoed moet worden. Ook Hayke Veldman (VVD), Corinne Ellemeet (GL), Edgar Mulder (PVV) en Rens Raemakers (D66) toonden zich erg geïnteresseerd. Op 26 juni wordt de vergoeding van glucosesensors besproken in een overleg over het basispakket van de Commissie VWS van de Tweede Kamer
De petitie wordt samen met een petitie vanuit Capelle en Rotterdam op dinsdag 11 juni aangeboden aan de tweede kamer.
Hierbij de linken van de overige petities: https://petities.nl/petitions/iedere-hbo-v-er-in-register-regieverpleegkundige?locale=Nl En https://petities.nl/petitions/erken-inservice-opleiding-verpleegkunde-a-op-hbo-niveau?locale=nl Inmiddels hebben we met elkaar contact en zo komen alle handtekeningen bij elkaar. Dank allemaal voor het delen en tekenen.
Laten we vooral zo doorgaan.
Ja ja inmiddels 355 handtekeningen, maar er kunnen er nog meer bij. :).
Wellicht door iedereen al vernomen, de overgangsregeling is bekend gemaakt
Dit is absoluut heel slecht nieuws voor ons beroep! Wij zijn het hier dan ook niet mee eens natuurlijk! V&VN heeft totaal niet naar ons geluisterd en wij roepen dan ook op om massaal het vertrouwen in deze organisatie (en dus lidmaatschap) op te zeggen! Of mocht dat niet lukken als ZZP-er of door kwaliteitsregister, laat dan vooral V&VN weten wat jouw mening is hierover!! Ervaring, scholingen, diploma's etc, het telt allemaal niet meer mee! Inmiddels zijn er vanuit andere verpleegkundigen ook petities gestart: https://petities.nl/petitions/gespecialiseerde-verpleegkundige-inservice-mbo-of-hbo-v-voor-2012-alle-verpleegkundigen en https://petities.nl/petitions/iedere-hbo-v-er-in-register-regieverpleegkundige?locale=nl Laten we vooral krachten bundelen, massaal ook weer tekenen en delen op social media.
Het volgende artikel is verschenen in het NRC
Mochten er ideeën zijn voor acties (eerdere vraag om demonstratie gaf erg weinig respons helaas), dan horen we het graag! Wellicht een idee om allemaal een concept ontslagbrief te sturen naar de minister om dit onzinnige plan te voorkomen!
Er is nog steeds contact met diverse leden tweede kamer en tevens gesprekken met jurist staan op de planning!.
WOW, al zoveel handtekeningen binnen 1 dag. Dit laat toch wel zien dat het tijd is om de krachten te bundelen?
Er zijn 3 petities met bijna gelijke onderwerpen.
2 hebben er al afgestemd om dit met elkaar te doen, want samen staan we sterker...
Delen mag nog steeds, graag zelfs.
Bedankt iedereen.
Vriendelijke groeten, Janine.
Beste ondertekenaars, Na twee maanden van intensief actievoeren zwijgt de gemeente nog steeds in alle talen. We vragen om een gesprek met de wethouder, maar ook daar komt geen antwoord op.
Inmiddels begint de tijd te dringen. Over 2,5 maand sluit de tunnel al. Straks is het te laat om nog een goed alternatief te realiseren. Daarom hebben we het volgende bedacht. We schrijven allemaal een email brief aan het college van B & W waarin we vragen om de sluiting van de fietstunnel uit te stellen. Hieronder is de tekst van deze model brief. Stuur hem gerust! Vergeet niet uw naam eronder te zetten.
De heer A. Aboutaleb Postbus 70012 3000 KP Rotterdam Per email a.aboutaleb@rotterdam.nl
Rotterdam, juni 2019
Geacht college van burgemeester en wethouders,
In uw uitgebreide brief van 7 maart jl. aan de gemeenteraad deelt u mee dat de Fiets- en voetgangersmaastunnel vanaf 1 september a.s. voor 7 respectievelijk 11 maanden gesloten zal worden in verband met renovatie. U heeft besloten om die periode fietsbussen in te zetten om de fietsers en voetgangers die gebruik maken van de tunnel naar de overkant te vervoeren. Duizenden burgers van deze stad zijn voor hun dagelijks vervoer aangewezen op de fietstunnel
De dagelijks gebruikers van de tunnel werden door deze aankondiging, die door de pers openbaar is gemaakt, overvallen en waren ontdaan. Tot die tijd werd steeds gecommuniceerd dat de fietstunnel open zou blijven. .
Een groep fietstunnelgebruikers heeft zich na uw besluit verenigd onder de naam ‘Maastunnel dicht, een goed alternatief verplicht’ en is in actie gekomen. De groep is van mening dat het inzetten van fietsbussen volstrekt onvoldoende is voor het vervoer tijdens de afsluiting van de fietstunnel. Dit zal betekenen dat fietsers kosten gaan maken voor alternatief vervoer, zoals de auto of openbaar vervoer. Velen zullen gedurende die periode hun dagelijks leven moeten aanpassen omdat de andere oever te slecht bereikbaar is. In een bijlage bij deze brief wordt aan u uitgelegd waarom een fietsbus geen goed alternatief is.
Er is een petitie gestart die inmiddels door bijna 6000 mensen is ondertekend. De initiatiefnemers hebben de afgelopen twee maanden brieven geschreven, drie keer in een commissie van de gemeenteraad ingesproken en de wethouder mw. Van Bockhove gevraagd om een gesprek. De petitie is aangeboden aan de wethouder in de vergadering van de commissie EDEM van 22 mei jl.
Tot op heden heeft noch de wethouder noch een ambtenaar of enig ander lid van het college gereageerd op deze petitie.
Daarom zie ik mij nu genoodzaakt u persoonlijk aan te schrijven. De initiatiefgroep roept de ondertekenaars om ditzelfde te doen. Immers de tijd dringt.
Ik vraag u om het besluit om de fietstunnel te sluiten per 1 september uit te stellen totdat een goed alternatief, te weten twee veerponten die over en weer gaan gedurende 24 uur per dag is geregeld.
Graag hoor ik van u.
Hoogachtend,
Naam Email
Bijlage: waarom zijn de fietsbussen geen goed alternatief en een veerpont wel De gebruikers Per dag gaan 8000 fietsers door de tunnel. In de spitsuren in ochtend en middag en op zondagen ruim 700 per uur, dat zijn 11 fietsen per minuut. Bewoners van zowel Rotterdam Noord als Zuid gaan vaak meerdere keren per dag fietsend of lopend door de tunnel. De fietstunnel is een levensader, alsof je de straat oversteekt, want de enig verbinding tussen de zuidelijke stadsdelen Waalhaven, Charlois, Zuidplein, Pendrecht en Tarwewijk en de noordelijke stadsdelen Delfshaven, Spangen, Overschie, Schiedam en West. Veel voorzieningen voor bewoners van Zuid zijn gevestigd in Noord: middelbare scholen, kinderopvang, werk, centraal station, uitgaan en goede winkels. Veel bewoners van Noord werken in Zuid, in de Waalhaven of kantoren bij het Zuidplein.
Als alternatief tijdens de sluiting biedt de gemeente een busdienst aan die heen en weer pendelt tussen de Zuid- en Noorduitgang van de tunnel. Fietsen moeten ook in deze bus mee. In de spitsuren zouden er bij een frequentie van 5 minuten 240 fietsen kunnen worden vervoerd.
Bus geen alternatief Een busdienst is onacceptabel omdat de uitgangspunten niet reeel zijn en een bus voor de meeste mensen geen oplossing biedt. Ten eerste zullen in het spitsuur zeker lange wachttijden ontstaan. In de stukken wordt ervan uitgegaan dat tijdens het spitsuur 20 fietsen in 5 minuten in de bus zijn ingeladen. De fietsbus biedt dus soelaas voor 240 fietsen per uur, terwijl het aanbod 700 fietsen is. Voor 460 fietsers in de spits is er dus geen voorziening. Bovendien is de tijdsplanning voor het inladen, 20 fietsen in 5 minuten, volstrekt onrealistisch. Vervolgens sluiten die bussen in het spitsuur aan in de file voor de Maastunnel. Ook zal de bus niet in de nachtelijke uren rijden. En tenslotte: bakfietsen of scootmobiels, waarvan er dagelijks velen door de tunnel rijden, passen natuurlijk niet in de bus.
Over de Erasmusbrug fietsen is geen redelijk alternatief. Deze brug verbindt de centrum gebieden van de stad, zowel op Noord als Zuid. Omrijden of lopen vanaf Charlois naar Delfshaven via de Erasmusbrug is ruim 7 km, per fiets 25 minuten enkele reis.
Wij willen een fatsoenlijke alternatief, waarbij 7000 fietsen per dag soepel naar de overkant kunnen worden vervoerd. Een veerdienst tussen Charlois en Parkkade met twee ponten die heen en weer gaan is een goed alternatief. Maar de gemeente koos voor een bus omdat het maken van aanlegsteigers te duur zou zijn.
De kosten van de renovatie van de fietstunnel worden geschat op 10 miljoen. De totale renovatie van de tunnel kost 221 miljoen. De kosten van fietsbussen op 1,3 miljoen en veerpont 1,7 miljoen. Voor een luttel verschil van 400.000 euro laat de gemeente tenminste 7000 fietsers de komende winter elke dag in de kou staan en wentelt zij de kosten van acceptabel vervoer van deze mensen af op hen zelf.
Rotterdam wil verduurzamen en het autoverkeer terugdringen. Het realiseren van een tijdelijke pont is een gouden kans, een investering in duurzaam vervoer die bovendien een positieve impuls zal geven aan de inclusie van Rotterdam Zuid in de stad. Wie zal er immers niet graag een vaartochtje gaan maken en dromend uitkijken over de rivier en de stad, ook als je niet perse voor school of werk aan de andere oever hoeft te zijn.